Author :
Abstract
ÖZ
Geçmişten günümüze insanın olduğu her yerde var olan suç olgusu, teknolojik gelişmeler ile birlikte farklılaşmıştır. Özellikle bilişim teknolojilerinin hızlı ilerleyişi suç işleme şeklini değiştirmiş ve siber suç kavramının ortaya çıkmasında etkin bir rol oynamıştır. Günümüzde siber suçlar diğer suç türlerine göre önemli ve hızlı bir artış göstermektedir. Siber suçların gelişimini ve bu gelişimde etkili olan toplumsal faktörleri ortaya koymak amacıyla hazırlanan bu çalışmada, öncelikle suç ve siber suçlarla ilgili teorik bilgiler ortaya konulmaya çalışılmıştır. Siber suçlar, ortaya çıkışları ve nitelikleri açısından diğer suç türlerinden önemli farklılıklar ortaya koymaktadırlar. Şahsa ve mala karşı suçlar, tarihin en erken dönemlerinden itibaren var olmalarına rağmen siber suçların ortaya çıkabilmesi için öncelikle teknolojinin gelişmesi ve yaygınlaşmış olması gerekmiştir. Bu sebeple, siber suçlar çağdaş dönemin ve teknolojinin suçları olarak değerlendirilmektedir. Ayrıca suç ve eğitim seviyesi arasında ters orantının var olduğu kabul edilirken, bilişim suçları bu kabulü de tersine çevirmiştir. Siber suç işleyenlerin siber suç işleyebilecek kadar eğitim seviyelerinin yüksek, bilişim teknolojilerini kullanıp istismar edebilecek kadar bu alana hakim olmaları gerekmektedir. Her geçen gün hızlı artış gösteren bu suç türünün, çağdaş dünyada ortadan kaldırılabilmesi mümkün olmamakla birlikte en aza indirilebilmesi için bu suç türünü ortaya çıkaran sebep ve toplumsal şartların ortaya konulması önemli bir rol oynamaktadır. Suçu önleme çalışmalarının, cezai müeyyidelerden daha etkili ve ekonomik olduğu gerçeğinden hareket edildiğinde, bu yönde yapılan çalışmaların yetkililere ışık tutmada önemli olduğu dikkatlerden kaçırılmamalıdır. Siber suçların Türkiye’de ve dünyadaki seyrini ortaya koyan bu çalışmaların sayılarının arttırılmasının, her gün kendilerini güncelleyen bilişimcilerle yarışan bilişim suçu işleyenlerin önünü bir ölçüde de olsa kesmede dolayısı ile siber suçlarla mücadelede önemli bir rol oynayacağını hatırlatmakta yarar bulunmaktadır.
Keywords
Abstract
ABSTRACT
The phenomenon of crime, which has existed everywhere from the past to the present, has differentiated with technological developments. Especially the rapid progress of information technologies has changed the way of committing crimes and has played an active role in the emergence of the concept of cyber crime. Today, cybercrime shows a significant and rapid increase compared to other types of crime. In this study, which was prepared to reveal the development of cybercrime and the social factors that are effective in this development, firstly, theoretical information about crime and cybercrime was tried to be revealed. Cyber crimes show significant differences from other types of crimes in terms of their emergence and characteristics. Although crimes against persons and property have existed since the earliest periods of history, technology had to develop and become widespread in order for cybercrime to emerge. For this reason, cyber crimes are considered as crimes of the modern era and technology. In addition, while it is accepted that there is an inverse ratio between crime and education level, computer crimes have reversed this acceptance. Those who commit cybercrime should have a high level of education to commit cybercrime, and have a command of this field enough to use and abuse information technologies. Although it is not possible to eliminate this type of crime, which is increasing day by day, in the modern world, it is important to reveal the reasons and social conditions that lead to this type of crime in order to minimize it. Considering the fact that crime prevention activities are more effective and economical than penal sanctions, it should not be overlooked that the studies carried out in this direction are important in shedding light on the authorities. It is worth remembering that increasing the number of these studies, which reveal the course of cybercrime in Turkey and in the world, will play an important role in the fight against cybercrime, in order to cut the way of cybercrime perpetrators who compete with informatics who update themselves every day.
Keywords
- Açıkgöz, E. İ. (2020). Bilişim Sistemi Aracılığıyla Haksız Yarar Sağlama Suçu (TCK m. 244/4). Ankara: Adalet
- Açıkgöz, E. İ. (2020). Bilişim Sistemi Aracılığıyla Haksız Yarar Sağlama Suçu (TCK m. 244/4). Ankara: Adalet yayınevi.
- Agre, P. E. (2002). Introduction: The Limits Of Cyberspace. Science as Culture, 11(2), 149-153 . doi:https://doi.org/10.1080/09505430220137216
- Akbulut, B. (2017). Bilişim Alanında Suçlar. İstanbul: Adalet yayınevi.
- Akdağ, P. (2009). Siber Suçlar ve Türkiye’nin Ulusal Politikası. Yüksek Lisans Tezi. Ankara.
- Alpman, S. P., & Yarcı, S. (2018). Göç Ve Kimlik: Suç Teorilerinde Göç Olgusu. Turkish Studies(13/18),143-152. doi:http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.14098
- Altun, İ. (2016). Ortam Sanal Suç Gerçek. İstanbul: İskenderiye Kitap. Amoroso, E. G. (2007). Cyber Security. AT&T Inc, Silicon Press.
- Arıkan, Ç. (1986). Psiko-sosyal Yönleriyle Sapma. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmetler Yüksekokulu Dergisi (4(2-3)), 123-140.
- Aslay, F. (2017). Siber Saldırı Yöntemleri ve Türkiye’nin Siber Güvenlik Mevcut Durum Analizi. International Journal Of Multidisciplinary Studies And Innovative Technologies, 1(1), 24-28.
- Bahar, H. İ. (2009). Sosyoloji. Ankara: Uşak Yayınları.
- Bal, H. (2003). Hukuk- Hukuk Sosyolojisi. Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi.
- Başaranoğlu, E. (2016). Bilgi Güvenliği Unsurları (CIA ve Diğerleri). 11 20, 2018 tarihinde https://www.siberportal.org/blue-team/securing-information/concepts-of-information-security/ adresinden alındı
- Becker, S. H. (1963). Outsiders; Studies in The Sociology of Deviance. London: Free Press of Glencoe.
- BTK. (2013). Bulut Bilişim. Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu. Ankara: Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu. 11 13, 2021 tarihinde https://www.btk.gov.tr/uploads/pages/slug/bulut-bilisim.pdf adresinden alındı
- BTK. (2019). 2019 yılı Faaliyet raporu. Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu. 11, 2021 tarihinde https://internet.btk.gov.tr/bilisim-hukuku-ve-bilisim-sucu adresinden alındı
- BTK. (t.y.). Toplum 5.0. Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu. Sektörel Araştırma ve Strateji Geliştirme DairesiYayını. 11 10, 2021 tarihinde https://www.btk.gov.tr/uploads/pages/arastirma-raporlari/toplum-5-0-arastirma- raporu.pdf adresinden alındı
- Burstein, A. (2003). A Survey of Cybercrime in the United State. Annual Review of Law and Technology, 18(1), s. 313-338.
- CSI/FBI. (2001). CSI/FBI Computer Crime and Security Survey Computer Security Issues & Trends. VII. Computer Security Institute.
- Dönmezer, S. (1994). Kriminoloji. İstanbul: Beta Basım Yayın.
- Durkheim, E. (2004). Sosyolojik Yöntemin Kuralları. (C. Saraçoğlu, Çev.). İstanbul: Bordo Siyah Yayınları.: Bordo Siyah Yayınları.
- Dülger, M. V. (2012). Bilişim Suçları ve İnternet İletişim Hukuku. Ankara: Seçkin Hukuk.Dülger, M. V. (2020). Bilişim suçları ve İnternet İletişim Hukuku. Ankara: Seçkin Hukuk.
- Europol. (2021). Internet Organised Crime Threat Assessment (IOCTA). Europol. Luxembourg: Publications Officeof the European Union, https://www.europol.europa.eu/publications-events/main-reports/iocta-report adresinden alındı
- EY Turkey. (2020). COVID-19 Sonrası Bilgi Teknolojilerinin Dijital Dünyada Yeni Rolü. Ey Turkey. 11 11, 2021tarihinde https://www.ey.com/tr_tr/ey-turkiye-yayinlar-raporlar/covid-19-sonrasi-bilgi-teknolojilerinin-dijital- dunyada-yeni-rolu adresinden alındı.
- Fisher, M. B. ve Strauss, A. L. (1997). Etkileşimcilik. (Kurtuluş Dinçer, Çev.). Bottomore, T. Nısbet R. (MeteTunçay, Aydın Uğur, Yay. Haz.). içinde, Sosyolojik Çözümlemenin Tarihi (s. 459-497). Ankara: Ayraç Yayın evi.
- Fraser, B. T. (1996). Computer Crime Research Resources. School of Library and Information Studies, School ofLibrary and Information Studies. Florida State University. http://mailer.fsu.edu/~btf1553/ccrr/search1.htm adresinden alındı
- Fukuyama, M. (2018, Temmuz/Ağustos). Society 5.0: Aiming for a New Human. Centered Society. 11 10, 2021 tarihinde https://www.jef.or.jp/journal/ adresinden alındı
- Furnell, S. M. (2001). Categorising cybercrime and cybercriminals: The problem and potential approaches. Journalof Information Warfare, 1(2), 35-44. 11 13, 2021 tarihinde https://www.jstor.org/stable/10.2307/26486092 Gibson, W. (1984). Neuromancer. Londra: HarperCollins.
- Giddens, A. (2008). Sapkınlık ve Suç. C. Güzel (Çev. ed.) içinde, Sosyoloji (H. Özel, Çev.). İstanbul: Kırmızı Yayınları.
- Goffman, E. (1963). Stigma; Notes on the Management of Spoiled İdentity. Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall.
- Gökrem, B. (2000, Ekim). İnternet Aracılığıyla İşlenen Sermaye Piyasası Suçlarının Gözetimi ve Denetimi. KurulYeterlik Etütleri, 10-45. Anakara: Sermaye Piyasası Kurulu Denetleme Dairesi. https://www.spk.gov.tr/SiteApps/Yayin/YeterlikEtutleri adresinden alındı
- Gray, L. (2014). Cybercrime. New York, NY: Gareth Stevens.
- Güçlü, İ., & Akbaş, H. (2019). Suç sosyolojisi: kavram, teori, uygulama. Ankara: Gazi Kitabevi.
- Hobbes, T. (2007). Leviathan: Bir Din ve Dünya Devletinin İçeriği, Biçimi ve Kudreti. (S. Lim, Çev.) İstanbul: Yapı kredi Yayınları.
- Holst, A. (2021, Ekim 19). Number of Internet of Things (IoT) connected devices worldwide from 2019 to 2030, byvertical. 11 13, 2021 tarihinde Statista: https://www.statista.com/statistics/1194682/iot-connected-devices- vertically/#statisticContainer adresinden alındı
- İçli, T. G. (1991, Aralık). Sosyal Problemlerin Bir Göstergesi Olarak Bireysel Sapmalar. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 8(1-2), 13-18.
- İDB. (2008). “İhbar İstatistikleri” 23 Kasım 2007 – 23 Kasım 2008 Faaliyet Raporu. Bilgi Teknolojileri ve İletişimKurumu. Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu-Telekomünikasyon İletişim Başkanlığı. 11 12, 2015 tarihinde tib.gov.tr adresinden alındı
- İlbaş, Ç., & Köksal, M. A. (2011). Türkiye Bilişim Suçları Raporu: 1990-2011 arasında. T. Memiş, A. Koltuksuz, &M. Akkan (Ed.) içinde, 2.Uluslararası Bilişim Hukuku Kurultayı 17-19 Kasım Bildiriler Kitabı. İzmir: Uluslararası Bilişim Hukuku Kurultayı.
- JKG. (2018). Jandarma Genel Komutanlığı, 2018 Yılı Faaliyet Raporu. Jandarma Genel Komutanlığı. Jandarma Genel Komutanlığı. 11 11, 2021 tarihinde https://www.jandarma.gov.tr/indirilebilir-icerikler adresinden alındı
- JKG. (2020). Jandarma Genel Komutanlığı 2020 Yılı Faaliyet Raporu. Jandarma Genel Komutanlığı. 11 11, 2021tarihinde https://www.Jandarma.Gov.Tr/Jandarma-Genel-Komutanligi-2020-Yili-Faaliyet-Raporu adresinden alındı
- Kalay, M. (2009). TCK’da Bilişim Suçları. M. Balcı (Ed.) içinde, Genç Hukukçular Hukuk Okumaları Birikimler 3 (s. 133-141). İstanbul: Step Matbaacılık.
- Karagülmez, A. (2005). Bilişim Suçları ve Soruşturma-Kavuşturma Evreleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Kemp, S. (2021, Ocak 27). Digital 2021: Global Overvıew Report. Digital In 2021: Business As Unusual. We AreSocial ve Hootsuite. 11 12, 2021 tarihinde https://hootsuite.widen.net/s/zcdrtxwczn/digital2021_globalreport_enKOM. (2009). Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele Daire Başkanlığı 2008 Raporu. Ankara: EGM-KOMDBKOM. (2013). Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele 2012 Faaliyet Raporu. Ankara: EGM/KOM. 12 12, 2021 tarihinde https://www.egm.gov.tr/kom/raporlarimiz adresinden alındı
- KOM. (2015). Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele 2014 Faaliyet Raporu. Emniyet Genel Müdürlüğü. Ankara: KOM; EGM. 12 11, 2021 tarihinde https://www.egm.gov.tr/kom/raporlarimiz adresinden alındı
- Kurt, L. (2005). İçtihatlı Tüm Yönleriyle Bilişim Suçları ve Türk Ceza Kanunundaki Uygulaması. Ankara: Seçkin yayıncılık.
- Küçükvardar, M. (2018). Suç Olgusunun Değişen Yüzü: Siber Suçlar. Isophos: Uluslararası Bilişim, Teknoloji veFelsefe Dergisi (1), 1-17. https://www.isophos.org/is-cont/uploads/pdf/01/suc-olgusunun-degisen-yuzu-siber- suclar.pdf adresinden alındı
- Macionis, J. J. (2013). Sapma. J. J. Macionis, & V. Akan (Çev. Ed.) içinde, Sosyoloji (H. Çavuşoğlu, Çev.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
- Marschall, G. (1999). Sosyoloji Sözlüğü. (O. Akınhay, & D. Kömürcü, Çev.) Ankara: Bilim ve Sanatı Yayınları. Merton, K. R. (1938). Social Structure and Anomie (Vol. 3). American Sociological Review.
- Moore, W. E. (1997). İşlevselcilik. T. N. Bottomore, & M. U. Tunçay. içinde, Sosyolojik Çözümlemenin Tarihi (Ş. Tekeli, Çev., s. 327-369). Anakara: Araç Yayınevi.
- Mungo, P., & Clough, B. (1992). Approaching Zero: The Extraordinary Underworld Of Hackers, Phreakers, Virus Writers, And Keyboard Criminals. New York: Random House.
- Ngafeeson, M. (2010). Cybercrime Classification: A Motivational Model. The Southwest Decision Sciences InstituteConference. Texas. 11 12, 2021 tarihinde www.swdsi.org/swdsi2010/sw2010_preceedings/papers/pa168.pdfOral, O., & Çakır, M. (2017). Nesnelerin İnterneti Kavramı ve Örnek Bir Prototipin Oluşturulması. Mehmet AkifErsoy Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitü Dergisi (Özel Sayı 1), 172-177. 11 12, 2021 tarihinde http://dergi parkı.gov.tr/makuateşli adresinden alındı
- Parlak, Ö. (2016). Suçun Evrimi: Siber Suçlar. 11 03, 2018 https://tr.linkedin.com/pulse/su%C3%A7un-evrimi-siber- su%C3%A7lar-%C3%B6zhan-parlak adresinden alındı
- Ross, J. İ. (2010). Cybercrime. New York: Chelsea House.
- Saracel, n. a. (2020). Toplum 5.0: Süper Akıllı Toplum. Social Sciences Research Journal, 9(2), 26-34. 11 13, 2021 tarihinde http://socialsciencesresearchjournal.com/ adresinden alındı
- Schell, B. H., & Martin, C. (2014). Cybercrime: A Reference Handbook. California: abc Clio. Schmalleger, F. (2014). Criminology. Boston: Pearson.
- Schwab, K. (2018, Kasım). Dördüncü Sanayi Devrimi. (T. U. Bulsun, Çev.) Optimist Yayın.
- Selçuk, S. (2014). Suç, Suçun Öz Nitelikleri ve Tanımı. A. Nuhoğlu (Ed.) içinde, Prof. Dr. Feridun Yenisey'e Armağan (Cilt 1, s. 85-106). Beta Yayınevi.
- STM. (2020). Siber Tehdit Durum Raporu Ocak- Mart 2020. Savunma Teknolojileri ve Mühendislik Ticaret A.Ş.Mühendislik Teknoloji Danışmanlık. 13 12, 2021 tarihinde https://thinktech.stm.com.tr/tr/siber-tehdit-durum-raporu- ocak-mart-2020 adresinden alındı.
- Sutherland, E. H., & Cressey, D. R. (1974). Criminology. Philadelphia and London: J. B. Lippincott Company.
- Tanyeri, G., & Civelioğlu, A. S. (2007, Bahar). Hukuk Gündemi, Bilişim Suçları ve Çocuk Pornografisi. Ankara Barosu Dergisi (7), 98.
- TBD. (2011). Aylık Bilişim Kültürü Dergisi, 39(137).
- Turhan, O. (2016). Bilgisayar Ağları İle İlgili Suçlar (Siber Suçlar). Planlama Uzmanlığı Tezi, Ankara.
- We are Social & Hoousuite. (2021a). Digital 2021: Global Overview Report. We Are Social; Hoousuite. 12 11, 2021 tarihinde https://hootsuite.widen.net/s/zcdrtxwczn/digital2021_globalreport_en adresinden alındı
- We are Social & Hoousuite. (2021b). Digital 2021: Turkey Report. We Are Social; Hoousuite. 12 11, 2021 tarihinde https://datareportal.com/reports/digital-2021-turkey adresinden alındı
- Wall, D. S. (2017). Cybercrime: The Transformation of Crime in the İnformation Age. Cambridge; Malden, MA: Polity.
- Yazıcı, D. (2012, Ekim Cuma). Türkiye'nin İlk Bilgisayar Korsanı Tamer Şahin Anlattı. Aydınlık Kitap Dergi, 1(35).Yıldız, M. (2014). Siber Suçlar ve Kurum Güvenliği. T.C. Ulaştırma Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığı. T.C. Ulaştırma Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığı.
