Author :
Abstract
Bu makale, post-Kantçı estetikte yüce kavramının Türk çağdaş sanatındaki yerelleşme sürecini modern ve postmodern bağlamlarda ele almaktadır. Kant'ın doğa merkezli yüce anlayışının Lyotard ve Nietzsche gibi düşünürlerin etkisiyle radikal bir dönüşüm geçirerek; sanatta temsil edilemeyenin sunumu, trajik coşku ve dijital/beden odaklı yeni boyutlar kazanması incelenmektedir. Türkiye'nin kültürel kimliği, kentsel dönüşüm, göç ve teknolojik devrimler gibi yerel dinamikler, Burhan Doğançay, Nuri Bilge Ceylan, Canan Tolon, Refik Anadol ve Nezaket Ekici gibi sanatçıların eserleri üzerinden çözümlenmektedir. Niteliksel ve disiplinlerarası bir yöntemle yürütülen bu çalışma, yücenin evrensel dilinin İstanbul'un kentsel dokusundan dijital veri heykellerine kadar uzanan geniş bir yelpazede nasıl yeniden üretildiğini ortaya koymaktadır. Sonuç olarak, Türk çağdaş sanatının, Batı merkezli teorileri yerel deneyimlerle harmanlayarak küresel estetik söylemlere özgün bir katkı sunduğu vurgulanmaktadır.
Keywords
Abstract
This article analyzes the localization process of the concept of the sublime in post-Kantian aesthetics in Turkish contemporary art in modern and postmodern contexts.Kant's nature-centered understanding of the sublime undergoes a radical transformation under the influence of thinkers such as Lyotard and Nietzsche, and gains new dimensions focused on the presentation of the unrepresentable in art, tragic ecstasy, and digital/body. The analysis of local dynamics, such as Turkey's cultural identity, urban transformation, migration, and technological revolutions, is facilitated through the examination of works by prominent artists including Burhan Doğançay, Nuri Bilge Ceylan, Canan Tolon, Refik Anadol, and Nezaket Ekici.Utilizing a qualitative and interdisciplinary methodological approach, this study elucidates the reproduction of the universal language of the sublime across a diverse array of media, from the urban fabric of Istanbul to digital data sculptures. The study's conclusion underscores the distinctive contribution of Turkish contemporary art to global aesthetic discourses, emphasizing the integration of Western theories with local experiences.
