Felsefenin bir dalı olan Metafizik, doğa ötesi olarak bilinmektedir. Doğa ötesi tanımlaması fizik bilimlerinin ötesi olarak açıklanmak ile birlikte metafizik, varlık, varoluş, evrensel, uzay, zaman, tanrı gibi kavramlar üzerine sorular soran ve incelemeler yapan felsefik bir alandır. Tanımlaması karmaşık bir yapıya sahip olan metafizik, resim sanatında da izlenebilmektedir. Metafizik resmin kuramsal ilk temsilcisi olan Giorgio De Chirico, özellikle 1909-1919 yılları arasında metafizik akımıyla yaptığı eserleriyle tanınmaktadır. De Chirico eserlerinde doğaüstü mekânları ve rüya alemlerinin gizemleri olarak da adlandırılan resimsel betimlemeler gerçekleştirmiştir. Eserleri zaman, mekân, ruh ve varlık ilişkileri ile harmanlanmıştır. Varlığı sorgulayan bir yaklaşım içinde De Chirico eserlerinde zaman ve mekânı nesnel olarak ele alırken, ideal varlığı bu nesneler üzerinden ifade etmektedir. Tuhaf ve gizemli atmosferleri, geometrik formları ve sembolik imgeleriyle dikkat çeken bu eserler, mekânın resimsel ifadeyle bütünleştiği çarpıcı örnekler oluşturmaktadır. De Chirico’nun resimlerinde mekân resimde bir arka fon oluşturmanın ötesinde bir özne olarak işlevsel hale gelmektedir. Onun resimleri, mekânı öznel bir varlık olarak ele alırken, tüm bunları sembolik imgeler ve geometrik kompozisyonlar aracılığıyla ifade etmektedir.
Bu makale, metafizik resim anlayışını Giorgio De Chirico’nun metafizik resimleri üzerinden aktarmayı hedeflemektedir. De Chirico’nun metafizik resimlerinin derinlikli analizi ile birlikte metafizik kavramı, metafizik resim, metafizik resimde nesne ve varlık ilişkisine bu kapsmada yer verilecektir. Özellikle Giorgio De Chirico’nun eserlerinde öne çıkan mekânın resimsel ifadesindeki önemi üzerine odaklanan bu makale ile sanatının derinliklerinin anlaşılması sağlanacaktır. Mekânın sadece bir arka plan olarak değil, aynı zamanda bir karakter gibi davranma stili, sanatçının eserleri aracılığı aktarılarak, metafizik resmin mekân- özne ilişkisinin anlaşılmasına katkı sağlayacaktır.
Metaphysics, a branch of philosophy, is known as the supernatural. Beyond the explanations of the physical sciences, the supernatural is a philosophical field that asks questions and conducts inquiries about concepts such as existence, being, universal, space, time, and god. Metaphysics, which has a complex definition, can also be observed in the art of painting. Giorgio De Chirico, the theoretical first representative of metaphysical painting, is particularly known for his works during the metaphysical movement between 1909 and 1919. De Chirico has depicted supernatural spaces and the mysteries of dream worlds in his works, also known as pictorial representations. His works are blended with relationships of time, space, spirit, and existence. In his approach questioning existence De Chirico deals with time and space objectively in his works, while expressing ideal existence through these objects. These works, which attract attention with their strange and mysterious atmospheres, geometric forms, and symbolic images, constitute striking examples of the integration of space with pictorial expression. In De Chirico’s paintings, space becomes functional not only as a background but also as a subject. His paintings, while treating space as a subjective entity, express all this through symbolic images and geometric compositions. This article aims to convey the understanding of metaphysical painting through Giorgio De Chirico’s metaphysical paintings. Along with a deep analysis of De Chirico’s metaphysical paintings, this article will cover the concepts of metaphysics, metaphysical painting, and the relationship between object and existence in metaphysical painting. This article, focusing particularly on the importance of spatial expression in De Chirico’s works, will help us understand the depths of his art. The style of space not only as a background but also as behaving like a character, conveyed through the artist's works, will contribute to the understanding of the spatial-subject relationship in metaphysical painting.