Author :
Abstract
Bu çalışmanın amacı, İngiltere-Chelmsford ve Türkiye-Aydın’da bulunan çocuk oyun alanlarının karşılaştırmalı olarak incelenmesidir. Nitel araştırma deseni kullanılarak gerçekleştirilen bu araştırmada; veriler değerlendirme formu ve fotoğraflar aracılığı ile toplanmıştır. Araştırmanın çalışma grubuna her iki şehirden amaçlı örnekleme yöntemi ile belirlenen beşer oyun alanı dâhil edilmiştir. Belirlenen oyun alanları; daha önceden araştırmacılar tarafından geliştirilen ve bu araştırmada yeniden gözden geçirilen “Çocuk Oyun Alanları Tasarım Kriterleri Değerlendirme Formu” doğrultusunda araştırmacılar tarafından değerlendirilmiş ve fotoğraflanmıştır. Çalışmada betimsel analiz yöntemi kullanılarak elde edilen bulgular; fonksiyon, kullanılan malzeme, güvenlik ile sosyal iletişim temaları altında sunulmuştur. Araştırma sonucunda; İngiltere-Chelmsford kentindeki oyun alanlarının, Türkiye-Aydın şehrindeki oyun alanlarına göre; oyun donanımı ile malzeme çeşitliliği, oyun alanlarının bakımlı olması, bilgilendirme levhalarının bulunması, oyun alanı etrafının çevrili olması ve zemin özellikleri açılarından daha kaliteli olduğu tespit edilmiştir. Bununla birlikte her iki şehirdeki oyun alanlarında oturma alanlarının yeterli olduğu, ancak gölge alan ve sosyal iletişimi destekleyen alanlar açısından Aydın şehrindeki oyun alanlarının yeteriz olduğu belirlenmiştir.
Keywords
Abstract
The aim of this study was to evaluate the playgrounds in the UK-Chelmsford and in Turkey-Aydın comparatively. In this research, in which qualitative research design is used; the data were collected through the evaluation form and photos. Within the scope of the research, five playgrounds were determined from both cities by purposeful sampling method. The playgrounds were photographed and evaluated with the “Children’s Playgrounds Design Criteria Evaluation Form” which was previously developed by the researchers and reviewed within the scope of this study. In the research, the data were evaluated using the descriptive analysis method and presented under the themes of function, material used, security and social communication. As a result of the research, it has been determined that playgrounds in the UK-Chelmsford are higher quality than the Turkey-Aydın according to variety of game tools, material used, being well-maintained, having information signs, being surrounded and ground features. While both countries have seating areas, shadow areas and areas that support social communication are limited in children’s playgrounds in Aydın.
Keywords
- Aksoy, Y. (2011). Çocuk oyun alanları üzerine bir araştırma: İstanbul, Isparta, Eskişehir, Erzurum, Kayseri,
- Aksoy, Y. (2011). Çocuk oyun alanları üzerine bir araştırma: İstanbul, Isparta, Eskişehir, Erzurum, Kayseri, Ankara, Zonguldak ve Trabzon illeri örneği. İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi 3(6), 82-106.
- Alqudah, Y. M. M. (2003). Çocuğun gelişiminde oyun alanlarının rolü, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Semineri, Ankara.
- Amouzegar, Z., Naeini, H. S. & Jafari, R. (2010). Design principle of playgrounds’ equipment’s and spaces for children: An interaction education approach, Proceia Social and Behavioral Sciences, 2, 1968-1971.
- Artan, İ., Alisinanoğlu, F., Bozkurt Yükçü, S., Uslu, A. E. I., İbiş, E. ve Akay, D. (2017). Türkiye’de oyunsokakları üzerine bir inceleme: Ankara ve İstanbul örnekleri. IJAEDU- International EJournal of Advances in Education 3(7), 87-99. Doi: 10.18768/ijaedu.309806.
- Ayan, S., ve Ulaş, M. (2015). Türkiye’de kullanılan oyun alanı donatılarının gelişmiş ülkelerdeki modellere göre incelenmesi. Route Educational and Social Science Journal, 2(3), 130-145.
- Banaś, M. (2008). Scandinavian playgrounds for children: space, color, functionality. Studies in Physical Culture and Tourism, 15(2), 121-127.
- Barbour, A. N. (1999). The impact of playground design on the play behaviorsof children with differing levels of physical competence. Early Childhood Research Quarterly 14(1), 75-98.
- Başaran Uysal, A. (2010). Çanakkale çocuk oyun alanları (Çocuk oyun alanları çalışma grubu raporu). Çanakkale: Çanakkale Kent Konseyi Yayınları 22.
- Başaran Uysal, A. (2013). Çocuk oyun alanlarının geliştirilmesinde bir yerel katılım deneyimi. Megaron 10(3), 423-439.
- Blinkert, B., Reidl, K. & Schemel, H.-J. (2008). Naturerfahrungsräume im besiedelten Bereich: Ergebnisseeines Forschungsprojekts. In Kind und Natur in der Stadt : Spielraum Natur: ein Handbuch fürKommunalpolitik und Planung sowie Eltern und Agenda-21-Initiativen (S. 119-136). Bonn: Bundesamt für Naturschutz. https://nbn-resolving.org/ urn:nbn:de:0168-ssoar-389217. Erişi Tarihi: 01.03.2021.
- Blum, A. (2005). Project: Play. Metropolis, April, 82-86.
- Bulut, Z. ve Kılıçaslan, Ç. (2009). Çocuğa özgüven kazandırmada önemli bir ilke; çocuk oyun alanlarında güvenlik. Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 10 (1), 78-85.
- Czalczynska-Podolska, M. (2014). The impact of playground spatial features on children’s play and activityforms: An evaluation of contemporary playgrounds’ play and social value. Journal of Environmental Psychology, 38, 132-142. Doi: 10.1016/j.jenvp.2014.01.006.
- Çay, RD. (2006). Çocuk oyun alanlarının iç mekân ve yakın çevrede oluşumu. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
- Çukur, D. (2011). Okul öncesi çocukluk döneminde sağlıklı gelişimi destekleyici dış mekân tasarımı. SDÜ Orman Fakültesi Dergisi, 12, 70-76.
- Deretarla-Gül, E. (2012). Ailelerin çocuk bahçelerine ve çocuk bahçelerindeki materyallere bakış açılarının incelenmesi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(3), 261-274.
- Duman, G. ve Koçak, N. (2013). Çocuk oyun alanlarının biçimsel özellikleri açısından değerlendirilmesi (Konya İli örneği). Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 11(1), 64-81.
- Eager, D. (2014). Internationally aligned playground equipment standard. Australasian Parks & Leisure, 17(1), 20-21.
- Erkan, Ö. (2011). Çocuk oyun parklarında modül tasarımında ahşap plastik kompozit malzemenin kullanım olanakları. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. İstanbul Kültür Üniversitesi, İstanbul.
- Ferré, M. B., Guitart, A. O., & Ferret, M. P. (2006). Children and playgrounds in Mediterranean cities. Children’s Geographies, 4(2), 173-183.
- Fjørtoft, I. (2001). The natural environment as a playground for children: The impact of outdoor playactivities in pre-primary school children. Early Childhood Education Journal, 29(2), 111-117.
- Fjørtoft, I. (2004). Landscape as plays cape: The effects of natural environments on children’s play and motor development. Children, Youth and Environments, 14(2), 21-44.
- Fjørtoft, I. (2009). Children in schoolyards: Tracking movement patterns and physical activity inschoolyards using global positioning system and heart rate monitoring. Landscape and Urban Planning, 93(3-4), 210-217.
- Fjørtoft, I. & Sageie, J. (2000). The natural environment as a playground for children. Landscape description and analyses of a natural plays cape. Landscape and Urban Planning, 48(1-2), 83-97.
- Hendricks, B. E. (2013). Designing for play. England: Ashgate Publishing, Ltd.
- Korkmaz, E. (2016). Oyunun çocuk gelişimine etkisi ve çocuk oyun alanları tasarımı kriterleri http://www.planlama.org/new/makaleler/oyunun-cocukgelisimine-etkisi-vecocuk-oyun-alanlari-
- tasarimkriterleri.html. Erişim Tarihi: 21 Mart 2021.
- Kuşuluoğlu, D. D. (2013). İstanbul Kadıköy ilçesindeki çocuk oyun alanlarının nitel ve nicel açıdan değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Teknik Üniversitesi, İstanbul.
- Luchs, A. & Fikus, M. (2013). A comparative study of active play on differently designed playgrounds. Journal of Adventure Education & Outdoor Learning, 13(3), 206-222.
- Merriam, S. B. (2013). Nitel araştırma: Desen ve uygulama için bir rehber (3. Baskıdan Çeviri, Çeviri Editörü: S. Turan). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Miles, M. B. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
- Mott,A., Rolte, K., James, R., Evans., Kemp, A., Dunstan, F, Kemp K., &Sibert, J. (1996). Safety of surfacesand equipment for children in playgrounds. The Lancet, 349 (9069), 1874-1876. Doi:https://doi.org/10.1016/S0140-6736(96)10343-3.
- Muhacir, E. S. A. ve Özalp, A. Y. (2016). Planlama ve tasarım süreçleri bağlamında çocuk oyun alanlarınailişkin temel kalite kriterlerinin belirlenmesi. Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 17(2), 220-230. Doi: 10.17474/acuofd.17110.
- Proud, I. (2014). Every playground, every child: Inclusive playground design. Exchange, 218, 60-63. Onur, B. 2007. Çocuk tarih ve toplum. Ankara: İmge Kitabevi.
- Özaslan, H. ve Gültekin Akduman, G. (2018). Çocuk oyun parklarının güvenliğinin incelenmesi: Ankara veSamsun illeri örneği. Electronic Turkish Studies, 13(19), 1313-1329. Doi: 10.7827/TurkishStudies.13987Özgüner, H. ve Şahin, C. (2009). Isparta kent merkezindeki çocuk oyun alanlarının mevcut durumu veçocukların bu alanlara karşı davranış biçimleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi DergisiÖztürk Samur, A., Aydoğan, S. & Tunç, A. (2015). Parents’ views about traditional game and gamematerials. I. International congress of the Turkic World children’s games and toy. 14-17 May, Eskişehir, Turkey.
- Öztürk Samur, A. ve İnal Kızıltepe, G. (2018). Aydın ilindeki çocuk oyun alanlarının incelenmesi. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi 7(1), 31-46.
- Öymen Gür, Ş. ve T. Zorlu (2002). Çocuk mekânları. İstanbul: YEM Yayınları.
- Pawlikowska-Piechotka, A. (2010). Urban outdoor recreation: children’s playgrounds in Warsaw. Studies in Physical Culture & Tourism, 17(4), 375-384.
- Play Day (2007). Street play literature review. http://www.playday.org.uk/resources/research/2007-research/. Erişim tarihi: 01.03.2021.
- Sakıcı, Ç., Ayan, E., Ayan, Ö. ve Çelik, S. (2013). Kastamonu kentindeki açık yeşil alanların farklıkullanıcılar tarafından kullanılabilirliğinin irdelenmesi. Kastamonu Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi,Sallis, J. F., Nader, P. R., Broyles, S. L., Berry, C. C., Elder, J. P., Mckenzie, T. L. & Nelson, J. A. (1993).Correlates of physical activity at home in Mexican- American and Anglo-American preschool children. Health Psychology, 12(5), 390- 398. Doi: 10.1037//0278-6133.12.5.390
- Shim, S. Y., Herwig, J. E., & Shelley, M. (2001). Preschoolers’ play behaviors with peers in classroom and playground settings. Journal of Research in Childhood Education, 15(2), 149-163.
- Tandoğan, O. (2014). Çocuk için daha yaşanılır bir kentsel mekân: Dünyada gerçekleştirilen uygulamalar. Megaron, 9(1), 19-33.
- US Consumer Product Safety Commission. (2015). Public playground safety handbook. Government Printing Office. https://www.cpsc.gov/s3fs-public/325.pdf Erişim tarihi: 01.03.2021.
- Vredenburgh, A. G., & Zackowitz, I. B. (2008). Playground ergonomics: Safety and injury prevention through design. Ergonomics for children, 907-925.
- Wardle, F. (1990). Are we taking play out of playgrounds? Day care and early education, 18(1), 30-34.
- White, R. & Stoecklin, V. (1998). Children's outdoor play & learning environments: Returning to nature. Early Childhood News, 10(2), 24-30.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8.baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Yılmaz, Ş. (2010). Çocuk oyun alanlarının ilköğretim çağında ki kullanıcılarca değerlendirilmesi ve tasarım ilkelerinin belirlenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
- Yılmaz, Z. (2019). Özel gereksinimli çocuğu olan ebeveynlerin açık hava oyun parklarına ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi, Denizli.
- Yücel, G. F. (2005). Çocuk oyun alanları tasarımı. Journal of the Faculty of Forestry Istanbul University (JFFIU), 55(2), 99-110.
