Author :
Abstract
İş yaşamında yapay zeka teknolojisinin giderek artan şekilde kullanımı, işçi-işveren ilişkisini doğrudan etkileyerek yeni hukuki sorunların gündeme gelmesine neden olmaktadır. İşe alım sürecinde değerlendirmelerin algoritmalar aracılığıyla yapılması, işçilerin verimliliklerinin ve performanslarının ölçümünde otomatik sistemlerin kullanılması, işten çıkarma kararlarında yapay zekaya dayalı yazılımların yönlendirmesine dayalı bir sistemin içine girilmesi, işçi haklarının korunmasına karşı önemli riskleri karşımıza çıkarmaktadır. Avrupa Birliği (AB) tarafından 2024 yılında kabul edilen Yapay Zeka Tüzüğü (AI Act) ile bu alanda ortaya çıkabilecek risklere karşı kapsamlı bir düzenleme yapılmak istenmiş ve algoritmik yönetimin sınırları çizilmeye çalışılmıştır. Ancak Türk İş Hukuku’nda yapay zeka ile ilgili herhangi bir düzenleme bulunmadığı gibi var olan hükümler söz konusu dijitalleşmenin doğurduğu sorunlar karşısında yetersiz kalmaktadır. Makale ile AB hukukunda yer alan yapay zeka düzenlemeleri ve yapay zekanın iş ilişkilerine etkisi incelenerek, ortaya çıkabilecek risklere dikkat çekilmiş ve konuyla ilgili çözüm önerileri sunulmuştur.
Keywords
Abstract
The increasing use of artificial intelligence technology in the workplace is directly impacting employee-employer relations, giving rise to new legal issues. The use of algorithms in the hiring process, the use of automated systems to measure workers' productivity and performance, and the incorporation of a system where layoff decisions are guided by artificial intelligence-based software pose significant risks to the protection of workers' rights. The Artificial Intelligence Act (AI Act), adopted by the European Union in 2024, aims to establish comprehensive regulations against potential risks in this field and to define the boundaries of algorithmic governance. However, there are no regulations concerning artificial intelligence in Turkish labor law, and existing provisions are inadequate to address the problems arising from this digitalization. This article aims to examine how workers' rights are protected within the framework of artificial intelligence regulations in EU law and to assess the potential implications for Turkish labor law.
