Author :
Abstract
Dijital heykel, sanatsal ifade, sanatın belirlenmiş modernist sınırları aşma ve sanatın sürekli genişleyen küresel izleyici kitlesi için evrensel olarak ulaşılabilir hale getirilmesi konusunda yeni olanakları ortaya çıkarmıştır. Walter Benjamin'in belirttiği gibi, "İlke olarak sanat eseri her zaman yeniden üretilebilir olmuştur". Bununla birlikte, yeniden üretim/çoğaltma metodolojisi, her zaman çağın ruhunu yansıtan bir ideolojik, kültürel ve sosyoekonomik bir bağlama dayalı olmuştur. Bu bağlam; sanat, sanat yapıtı ve sanatçının niteliğini, amacını, varoluş nedenini, işlevini değiştirdiği gibi sanatın arkaik ritüel geçmişiyle ilişkili hakikilik, sahicilik, biriciklik, özgünlük ve belki de en önemlisi tamamlanmışlık özniteliklerinde temel bir dönüşüm başlatmıştır. Dijital heykelde bir uzam içinde modellenen kütlenin cisim haline gelmesi, başka bir deyişle çeşitli dijital baskı teknikleri kullanılarak fiziksel bir kütleye dönüştürülmesi, elle tutulur bir madde ile cismani bir mevcudiyete ulaştırılması gerekmez. Dijital heykelin, dijital ortamda bir mevcudiyeti ve bu anlamda geleneksel hakikilik, sahicilik terimlerinin ve özellikle de sanal gerçeklik kavramının dar anlamına sığmayan bir gerçekliği vardır. Dijital heykelin benzersiz özellikleri arasında özgül üretim metodolojisi, sınırsız ölçeklendirme, sınırsız yeniden üretim/çoğaltma olanağı, sınırsız paylaşım ve sergileme olanağı, kolektif tasarım ve üretim, modifiye edilebilirlik ve kolaylaştırılmış prototip, modelleme olanakları sayılabilir.. Dijital heykel, sanatın elemanları ve tasarım ilkeleri açısından geleneksel sanattan farklı bir mecrada ilerlemez. Dijital heykel bu yeni çağın yerli sanatıdır ve yeni teknolojiler ve özellikle de yapay zekânın gelişmesiyle birlikte sanatçılar ve sanatı alımlayanlar için yeni ufukların habercisidir.
Keywords
Abstract
Digital sculpture allowed new possibilities for artistic expression, transcending established modernist boundaries and making art universally accessible to an ever-expanding global audience. As Walter Benjamin stated, “In principle, the work of art has always been reproducible”. Nevertheless, the methodology of reproduction has always been based on an ideological, cultural, and socioeconomic context that reflects the zeitgeist. This context has not only changed the quality, purpose, raison d'être and function of art, the work of art, and the artist, but also induced a fundamental transformation in the attributes of truthfulness, authenticity, uniqueness, originality and, perhaps most importantly, completion, associated with the archaic ritual past of art. In digital sculpture, the mass as modeled in a space does not necessary become an object, it does not have to be transformed into a physical mass using various digital printing techniques and reach a corporeal presence with a tangible substance. Digital sculpture has its presence in the digital environment, which does not fit into the narrow meaning of traditional terms of truthfulness, authenticity, and especially the concept of virtual reality. The unique features of digital sculpture include specific production methodology, unlimited scaling, unlimited reproduction/reproduction opportunities, unlimited sharing and exhibition opportunities, collective design and production, modifiability, and facilitated prototyping and modeling opportunities. Digital sculpture does not follow a different track compared to traditional art in terms of art elements and design principles. Digital sculpture is the native art of this new mode and heralds new horizons for artists and art recipients with the development of new technologies and especially the artificial intelligence.
