Author :
Abstract
Türkiye, “Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi” ile yürütme organının yapısı yönünden parlamenter sisteme dayalı düalist yürütme organından (Bakanlar Kurulu-Cumhurbaşkanlığı) Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’ni esas alan tekli yürütme organı (Cumhurbaşkanlığı) yapısına dönüşmüştür. Bu dönüşümün genelde Türk kamu yönetiminin özelde ise Türk Polis Teşkilatı’nın (TPT) yapısında, işleyişinde ve hizmet sunma anlayışında önemli derecede hukuksal-yönetsel ve zihinsel dönüşümlere ve değişimlere sebebiyet vereceği açıktır. Çalışmanın ana hipotezi; “Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi sonrasında Türk Polis Teşkilatı’nın yeni sistemin değerleri ve ilkeleri çerçevesinde yeniden şekillenmesi ve tasarlanması zorunludur” düşüncesi üzerine kurulmuştur. Çalışmanın alt hipotezi ise “yeni yönetim sistemi eski polislik anlayışından arınıp bilimsel polisliğe geçmek ve problemli olan polis personel rejimini yeniden yazmak için önemli bir fırsattır” önermesidir. Bilimsel polislik, yeni polislik paradigması, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi değerlerinin polislik programlarına uyarlanması, sürdürülebilir polislik anlayışı, esnek çalışma sisteminin polislik hizmetlerinde yer bulması, postmodern polislik gibi ifadeler ilk defa bu çalışmada kullanılmıştır. Bu bağlamda, çalışmanın, özgün olduğunu ifade etmek mümkündür. Çalışmanın, güvenlik bürokratlarının ve politika yapıcıların kararlarını etkileme, TPT’nin yeniden yapılanmasına düşünsel alt yapı oluşturma ve güvenlik yazınına katkı sağlama potansiyeli vardır.
Keywords
Abstract
Turkey, "Presidential System of Government" with the dualist executive organ with a parliamentary system in terms of the structure of the executive authority (Cabinet-Presidential) Presidential System of Government as a basis a single executive body (the President) has turned into the structure. It is clear that this transformation will cause significant legal-managerial and mental transformations and changes in the structure, functioning and service provision of the Turkish public administration in general and the Turkish National Police (TNP) in particular. The main hypothesis of the study; It was founded on the idea that "after the Presidential Government System, the Turkish Police Organization must be reshaped and designed within the framework of the values and principles of the new system". The sub-hypothesis of the study is that "the new management system is an important opportunity to get rid of the old policing understanding and switch to scientific policing and rewrite the problematic police personnel regime". Expressions such as scientific policing, the new policing paradigm, the adaptation of Presidential Government System values to policing programs, the understanding of sustainable policing, the inclusion of flexible working system in policing services, and postmodern policing were used for the first time in this study. In this context, it is possible to state that the study is original. The study has the potential to influence the decisions of security bureaucrats and policy makers, to create an intellectual infrastructure for the restructuring of TNP and to contribute to security literature.
Keywords
- Akgüner, T. (2009). Kamu Personel Yönetimi. İstanbul: DER Yayınları.
- Akgüner, T. (2009). Kamu Personel Yönetimi. İstanbul: DER Yayınları.
- Akın, M. H. (2008). Sosyolojide Yöntem Sorunu Olarak Anlama ve Açıklamanın Sınırları. Selçuk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Edebiyat Dergisi, 20, 103-114.
- Asilbay, İ. H. (2013). Parlamenter Sistem ve Türkiye Açısından Bir Değerlendirme. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 104, 247-264.
- Atalay, D. (2019). Emniyet Teşkilatı Mensuplarının Çalışma Koşulları Üzerine Bir Araştırma: DoğuMarmara Bölgesi Örneği (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi İşletme Enstitüsü, Sakarya.
- Aydın, A. H. (1997). 21. Yüzyıla Doğru Türk Polisinin Organizasyon Yapısı ve Yönetim SistemindePostmodern Değişim. 21. Yüzyılda Nasıl Bir Kamu Yönetimi Sempozyumu; Güvenlik Yönetimi Grubu Bildirileri, TODAİE, Ankara.
- Aydın, A. H. (2006). Kamu Yönetimi ve Polis. Ankara: Gazi Kitabevi.
- Bayley, D. H. (2006). Gelecek İçin Polis. Çev. F. Eraslan, Ankara: Emniyet Genel Müdürlüğü Basımevi.
- Besterfield, D. H., Besterfield, M. C. and Besterfield, G. vd. (2010). Total Quality Management, University Series, Pearson, Retrieved December 25, 2020, from http://www.uop.edu.pk/ocontents/.
- Caner, Z. (2013). Parlamenter Sistem İle Başkanlık Sisteminin Analizi ve Başkanlık Sisteminin Türkiye’de Uygulanabilirliği. Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 21(1), 183-206.
- Clarke, R. V. and Eck, J. E. (2005). Crime Analysis for Problem Solvers in 60 Small Steps, Community- Oriented Policing Services (COPS), USA: Department of Justice.
- Delice, M. ve Yüksel, Y. (2011). Türk Polis Teşkilatının Yönetiminde Yeni Yaklaşımlar: COMPSTAT Paradigması. Türk İdare Dergisi, 470, Mart, 43-66.
- Dikici, A. (2017). 12 Eylül 1980 Askeri Darbesi Öncesi Türk Polis Teşkilatı’nın Durumu (1977-1980). Tarih ve Günce: Atatürk ve Türkiye Cumhuriyeti Tarihi Dergisi, I/1, (Yaz), 87-124.
- Doğan, K. C. (2014a). Türkiye’de 1980 Sonrası Kamu Yönetiminde Reform Politikalarına Yön Veren Kavramsal/Teorik Düşünceler ve Kurumsal Düzenlemeler. Türk İdare Dergisi, 479, Aralık, 123-154.
- Doğan, K. C. (2014b). Postmodern Kamu Yönetimi Anlayışı Çerçevesinde Bir Denetim Paradigması: Ombudsman. Sayıştay Dergisi, 94/Temmuz-Eylül, 73-96.
- Doğan, K. C. (2015a). Yeni Kamu Yönetimi ve Etik Anlayışının Türk Kamu Yönetiminde Kurumsallaşması: Kamu Görevlileri Etik Kurulu Örneği. Turkish Studies, 10(10) Summer, 381-402.
- Doğan, K. C. (2015b). Postmodernizmin Kamu Yönetimine Yansımaları: Ombudsman ve Toplam Kalite Yönetimi Yaklaşımları. Turkish Studies, 10(14) Fall, 273-290.
- Doğan, K. C. (2017). Kamu Yönetiminde Post-Bürokratik Değişimin Yansımasının Öncülleri: Yeni Kamu Yönetimi Eksenli Bir Bakış. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 57, Kasım, 201-220.
- Eryılmaz, B. (2010). Kamu Yönetimi. Ankara: Okutman Yayıncılık.
- Gözler, K. Ve Kaplan, G. (2017). İdare Hukuku Dersleri. Bursa: Ekin Kitabevi.
- Gözübenli, M. (2016). Yeni Kamu Yönetimi ve Güvenlik Hizmetlerine Vatandaş Katılımı: Kahramanmaraş Örneği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15(57), 526-547.
- Hood, C. (1991). A Public Management For All Seasons, Public Adminisration, 69, 3-19.
- İnankul, H. (2013). Türk Polis Teşkilatında Etik Algısı: Ampirik Bir Çalışma (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
- İnankul, H. (2015). Türk Polis Teşkilatında Motivasyon ve Bunun Kapsam Teorileri Açısından Değerlendirilmesi. Turkish Studies, 10(6), 533-554.
- İnankul, H. (2016). Christopher Hood’un Yeni Kamu Yönetimi Doktrinal Bileşenleri Perspektifinden 17-25Aralık Postmodern Vakasının Türk Polis Teşkilatı Açısından Analizi. Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 14(1), (Ocak), 59-81.
- İnankul, H. ve Doğan, K. C. (2013). Kamu Personel Yönetimi. İçinde Ahmet Yatkın, Nalan Pehlivan Demiral (Eds.), Kamu Yönetimi (ss.114-141), İstanbul: Lisans Yayıncılık.
- İnankul, H. ve Doğan, K. C. (2016). Modern Devlet ve Türk Polis Teşkilatı Üzerine Bir İnceleme. Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, Mart, 176-205.
- İrdem, İ. ve Kavsıracı, O. (2017). FETÖ Yuvasından Milletin Okuluna Dönüş: Türkiye’de Polis Akademisi Dönüşüm Süreci. Güvenlik Çalışmaları Dergisi, 19(1), 91-105.
- Kılınç, D. (2016). Türkiye’de Bitmeyen Tartışma: Hükümet Sistemi Üzerine Değerlendirmeler. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, XX(1), 447-510.
- Koçöz, R. (2014). Emniyet Teşkilatına İlişkin Verimli İnsan Kaynakları Yönetimi Bağlamında… GenelDeğerlendirme. Çağın Polisi Dergisi, Erişim Tarihi: 05.12.2020, https://www.caginpolisi.com.tr/emniyet- teskilatina-iliskin-verimli-insan-kaynaklari-yonetimi-baglaminda/.
- Larbi, A. G. (1999). The New Public Management, Approach and Crisis States. United States Research Institute For Social Development, Paper No: 112, September, 3-50.
- Nagel, C. and Vera, A. (2020). Police Science as an Emerging Scientific Discipline, International Journal of Police Science & Management, XX(X), 1-11.
- Mil, H. İ. (2014). Türkiye’de İç Güvenlik Teşkilatları ve Özellikleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 5(11), 40-61.
- O'Malley, P. (1997). Policing, Politics And Postmodernity. Social & Legal Studies, 6(3), 363-381.
- Özkan, C. (2017). Tarihi, Siyasi ve Hukuki Yönleriyle Cumhurbaşkanlığı Modeli. İstanbul: Dün Bugün Yarın Yayınları.
- Parlak, B. ve Doğan, K. C. (2016). Kamu Yönetimi: Kamu Yönetimi Disiplininin Gelişmesinde Rol Oynayan Kuramsal Yönler Üzerine Bir Giriş. İstanbul: Beta Basım Yayım.
- Parlak, B. ve Doğan, K. C. (2018). Yeni Yönetim Sistemine Göre Türkiye’de Kamu Yönetimi. İstanbul: Beta Basım Yayım.
- Reiner, R. (1992). Policing a Postmodern Society. The Modern Law Review, 55(6), (Nov.), 761-781.
- Simmons, K. C. (2010). New Governance And The “New Paradigm” Of Police Accountability: A Democratic Approach to Police Reform, Catholic University Law Review, 59(2) Winter, 373-426.
- Sözen, S. (2014). Demokratik Yönetişim ve Poliste Hesap Verebilirlik, Ankara: Adalet Yayınevi.
- Şahin, E. D. ve Arap, İ. (2010). Polis Hizmetlerinde Yerelleşme. Çağdaş Yerel Yönetimler, 19(19), 47-65. Şaylan, G. (2003). Postmodernizm. Ankara: İmge Kitabevi.
- Tatlılıoğlu, K. (2013). Türk Polis Teşkilatı'nın Yapılanması ve Tarihten Günümüze Üstlendiği Misyon veSorumluluk Üzerine Sosyal Psikolojik Bir Değerlendirme. Tarihte Türk Polis Teşkilatı Sempozyumu, Polis Akademisi Yayınları, Ankara.
- Thacher, D. (2019). The Aspiration of Scientific Policing. Law & Social Inquiry, February 44(1), 273-297.Tekin, Y. ve Çiftçi, S. (2007). 1877’den Günümüze Türkiye’de Parlamento. Ankara: Siyasal Kitabevi. Tortop, N., İsbir, E. G. ve Aykaç, B. (2005). Yönetim Bilimi. Ankara: Yargı Yayınevi.
- Tortop, N., İsbir, E. G., Aykaç, B., Yayman, H. ve Özer, M. A. (2007). Yönetim Bilimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Yılmaz, A. (2004). Avrupa Polis Modelleri ve Türk Polis Sistemi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
