Author :
Abstract
Osmanlı Devleti’nin on dokuzuncu yüzyılın son çeyreğine kadar Filistin meselesi diye bir meselesi olmamıştır. Kaynakların verdikleri sağlıklı bilgilere göre Filistin meselesinin uluslararası bir mesele olarak ortaya çıkmasında en önemli faktör “Siyonizm” kavramıdır. Kısaca, “Siyonizm” Yahûdîlerin bir millet olarak Filistin’e yerleşmek için yaptıkları teşkilatlı çabadır. Siyonizm ilk olarak ortaya çıktığında, tek hedefi Yahudileri Filistin’e yerleştirmekti ve bu amacına ulaştı. Günümüzde herkesin malumu olduğu gibi çok daha farklı ve evrensel planları vardır. Yahudilerin Filistin’e göçlerinin kötü niyet taşıdığını anlayan Sultan Abdülhamid, bu meselenin hem Filistin, hem de Osmanlı Devleti için ne anlama geldiğini çok iyi değerlendirmiş ve gerekli önlemleri almaya büyük çaba harcamıştı. Yahûdîlerin Filistin’e yerleşmek istediklerini anlayan Sultan İkinci Abdülhamid 1888 tarihinde ve sonraki tarihlerde çıkarmış olduğu kanunlarla Filistin’e yerleşmelerini yasakladı. Ne yazık ki siyonistlerin ve büyük devletlerin planlarını tamamen bertaraf edememiştir. Sultan Abdülhamid’in endişeleri haklı çıkmış ve altmış sene sonra bu topraklarda İsrail diye bir devlet kurulmuştur. Kurulan bu devleti 1949’da Türkiye Cumhuriyeti bir devlet olarak kabul edilmiştir.
Lozan Barışı’ndan sonra, 1947’de ilan edilen taksim planının desteklenmesi dışında, Türkiye’nin Arap ülkeleri ve Filistin meselesinde yakınlığı ve destek vermesi sınırlı kaldı. B unun olmasındaki en önemli sebep, Türkiye’nin Filistin meselesi ve bölgedeki hadiselere kendi çıkarlarını zedeleme endişeleridir.
Keywords
Abstract
The Ottoman Empire did not have an issue of Palestine until the last quarter of the nineteenth century. According to the reliable information given by the sources, the most important factor in the emergence of the Palestine issue as an international issue is the concept of "Zionism". To put it briefly, "Zionism" is the organized effort of the Jews to settle in Palestine as a nation. When Zionism first emerged, its almost sole goal was to settle the Jews in Palestine. Zionism seems to have achieved this goal. Today, as everyone knows, they have very different and universal plans. Sultan Abdulhamid II., who understood that the immigration of Jews to Palestine had bad intentions, evaluated what this issue meant for both Palestine and the Ottoman Empire, and made great efforts to take the necessary precautions. . Realizing that the Jews wanted to settle in Palestine, Sultan Abdulhamid II. banned them from settling in Palestine with a law he enacted in 1888. Again, with this law, the period of stay of the Jews who came to Palestine for a visit was limited to three months. Sultan Abdulhamid's worries were justified and sixty years later, a state called Israel was established in these lands. The Republic of Turkey accepted this established state as a state in 1949.
After the Lausanne Peace, apart from the support of the partition plan announced in 1947, Turkey's closeness and support for the Arab countries and the Palestinian issue remained limited. The most important reason for this to happen is Turkey's concerns about the Palestinian issue and harming its own interests in the events in the region. Today, Palestinian-Israeli relations, relations with Palestinian Arab countries and Israel's relations with other Arab states in the region continue to be the most important problems of the Middle East. The current political tension in the Middle East negatively affects the entire region.
