Bu makale, ahlak ve siyaset kavramlarının Anti Çağ’dan günümüze kadar süregelen felsefi tartışmalar ışığında, birbirine sıkı sıkıya bağlı olan bütünleşik yapısını analiz etmektedir. Ahlak ve siyaset, bireyin toplumsal varoluşunu ve eylemlerinin yönünü belirleyen temel dinamikler olarak felsefenin merkezinde yer almıştır. Bu bağlamda, Aristoteles ve Platon’un bu iki kavrama dair düşünceleri incelenmekte; bu düşünürlerin etik ve siyasal teorilerinin modern dünya görüşleri üzerindeki etkileri değerlendirilmektedir. Aristoteles’in etik ve siyaset anlayışı, “eudaimonia” (mutluluk) kavramını nihai amaç olarak ele alırken, siyaseti bu amaca ulaşmanın vazgeçilmez aracı olarak görür. Onun pratik felsefesi, ahlak ve siyaset arasındaki karşılıklı etkileşimi vurgulayan bir yaklaşımla bireyi bütüncül bir çerçevede değerlendirir. Bu yaklaşım, David Ross’un Aristoteles’in etiğini toplumsal ve ahlaki boyutlarıyla ele almasıyla desteklenir.
Ayrıca çalışmamızda Aristoteles’in "phronesis" (pratik bilgelik) ve "mesos" (orta yol) kavramlarının ahlak ve siyaset ilişkisi içindeki belirleyici rolleri detaylandırılmış; “Nikomakhos’a Etik,” “Eudemos’a Etik” ve “Magna Moralia” gibi eserlerde bu kavramların nasıl ele alındığı derinlemesine analiz edilmiştir. Platon’un “Devlet” adlı eserinde ideal toplum düzeni ve siyasetle erdem arasındaki bağıntı vurgulanmış ve bu bağlamda ahlakın siyasal yapıların temelini oluşturduğu düşüncesi pekiştirilmiştir. Sonuç olarak, Aristoteles ve Platon’un görüşlerinin modern siyaset ve ahlak anlayışında hâlâ geçerliliğini koruduğu ve etik ile siyasetin toplumun düzeninde ve bireysel yaşamın yönlendirilmesinde merkezi bir role sahip olduğu sonucuna varılmıştır.
This article analyzes the integrated structure of ethics and politics, which have been central to philosophical debates from Antiquity to the present day. Ethics and politics have been core dynamics in philosophy, guiding individual actions and human social existence. Within this context, the article examines the thoughts of Aristotle and Plato on these two concepts, evaluating how their ethical and political theories continue to influence modern worldviews. Aristotle's conception of ethics and politics positions “eudaimonia” (happiness) as the ultimate goal, with politics serving as the indispensable means to achieve this end. His practical philosophy emphasizes the interplay between ethics and politics, assessing the individual within a holistic framework. This perspective is further supported by David Ross’s interpretation, which views Aristotle’s ethics as intertwined with social and moral dimensions.
Additionally, this study elaborates on the crucial roles of Aristotle's concepts of "phronesis" (practical wisdom) and "mesos" (the mean) within the relationship between ethics and politics; it provides an in-depth analysis of how these concepts are addressed in works such as “Nicomachean Ethics,” “Eudemian Ethics,” and “Magna Moralia.” Plato's “The Republic” underscores the connection between ideal societal order, politics, and virtue, reinforcing the idea that ethics serves as the foundation of political structures. Ultimately, the article concludes that the views of Aristotle and Plato remain relevant in modern understandings of politics and ethics, highlighting that ethics and politics are intrinsically linked and play a central role in maintaining social order and guiding individual conduct.