Author:
Abstract
Araştırmada, aile aidiyeti ve aile içi iletişim doyumu kavramlarının günümüz Türk aile yapısı özelinde incelenmesi yapılmıştır. İlişkisel tarama yönteminin kullanıldığı araştırmanın örneklem grubu, 2021 yılı Ocak ayında Malatya’da hizmet vermekte olan Aile sağlığı merkezlerine başvuran 278 kişidir. Veri toplama aracı olarak anket formu kullanılmıştır. Veri toplama aracında yer alan ilk 13 soru, katılımcıların demografik özelliklerini belirlemek amacıyla sorulmuştur. Veri toplama aracında ayrıca Hecht’in (1978) geliştirmiş olduğu “Aile İletişim Ölçeği” ile Mavili ve arkadaşlarının (2014) geliştirmiş olduğu “Aile Aidiyeti Ölçeği” bulunmaktadır. Veri toplama aracı ile elde edilen veriler, SPSS 22.0 ile analiz edilmiştir. Yapılan analizler sonrasında araştırma verilerinin normal dağılım göstermediği tespit edilmiş ve araştırma verilerine bu sebeple nonparametrik testlerden Kruskal-Wallis ve Mann-Whitney testi uygulanırken, anlamlılık düzeyi (p) 0,05 olarak belirlenmiştir. Aile içi iletişim doyum ve aile aidiyet düzeyleri araştırmaya katılan 278 bireyin demografik özellikleri ile ayrı ayrı ilişkilendirilerek analiz edilmiştir. Eğitim ve aylık gelir değişkenleri ile aile içi iletişim doyumu, aile içi iletişimin değiştiğini düşünme ve evlenme şekli değişkenleri ile aile aidiyeti arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık belirlenmiştir. Medeni durum, cinsiyet, evlilik yaşı, ailesinin tipi, aynı hane içerisinde yaşamakta olan birey sayısı, çocuk varlığı, akraba evliliği yapma, Türk aile yapısında değişim yaşandığını düşünme değişkenleri ile aile aidiyeti ve aile içi iletişim doyum düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Araştırmada aile aidiyeti ve kendilik aidiyeti duygularını yoğun yaşayan bireylerin aile içi iletişim doyumu duygusunu da yoğun bir şekilde yaşadığı belirlenmiştir. Araştırmada ayrıca, aile iletişim doyumu ile aile aidiyeti arasında pozitif yönlü bir ilişki bulunduğu, aile içi iletişim doyumunun artmasının aile aidiyetini de arttırdığı sonucuna ulaşılmış, bireylerde aile iletişim doyumu ve aile aidiyeti düzeylerinin yüksek düzeyde olabilmesi için aile danışma merkezlerinden destek alınmasının yararlı olacağı önerisi sunulmuştur.
Keywords
Abstract
In the research, the concepts of family belonging and intra-family communication satisfaction were examined in terms of today's Turkish family structure. The sample group of the study, in which the relational screening method was used, is 278 people who applied to family health centers in Malatya in January 2021. Questionnaire form was used as data collection tool. The first 13 questions in the data collection tool were asked to determine the demographic characteristics of the participants. The data collection tool also includes the "Family Communication Scale" developed by Hecht (1978) and the "Family Belonging Scale" developed by Mavili et al. (2014). The data obtained with the data collection tool were analyzed with SPSS 22.0. After the analysis, it was determined that the research data did not show a normal distribution, and the significance level (p) was determined as 0.05, while the Kruskal-Wallis and Mann-Whitney tests, which are nonparametric tests, were applied to the research data. Intra-familial communication satisfaction and family belonging levels were analyzed by associating them with the demographic characteristics of 278 individuals who participated in the study. A statistically significant difference was determined between the variables of education and monthly income, satisfaction with communication within the family, thinking that communication within the family has changed, and the variables of marriage style and family belonging. There was no significant difference between the variables of marital status, gender, age of marriage, family type, number of individuals living in the same household, presence of children, consanguineous marriage, thinking that there is a change in the Turkish family structure, and family belonging and intra-familial communication satisfaction levels. In the research, it has been determined that individuals who have intense feelings of family belonging and sense of self- belong also intensely experience intra-family communication satisfaction. In the study, it was also concluded that there is a positive relationship between family communication satisfaction and family belonging, and that an increase in family communication satisfaction also increases family belonging.