Author :
Abstract
Ölüm problemi insan varoluşunun kaçınılmaz gerçekliği olması bakımından felsefe tarihinde önemli bir konumda durmaktadır. İnsan kendi sonluluğunun farkında olan varlık olarak, bu farkındalığın getirdiği kaygı ve hatta korku ile baş başadır. Yaşamın son bulacağının bilincinde olmak, yaşamdan kopma, bireysel var oluşunun yok olması insan için ölümü temel mesele haline getirmektedir. Ölüm insanlığın zihnini meşgul eden en eski meselelerden biri olması yanı sıra insan varoluşunun anlamına dair önemli ipuçları sunmaktadır. Felsefe tarihi boyunca düşünürler ölümün doğasını, bireyin ölümle ilişkisini, ölüm ve yaşam ilişkisini sorgulamışlardır.
Varoluşçu felsefenin önde gelen isimlerinden J. P. Sartre ölüm meselesini bireyin özgürlüğü ve varoluşu ile ilişkilendirerek ele almıştır. Ölüm, J. P. Sartre için bir "yokluk" olgusudur ve kişinin kendi varoluşunu aşma çabasını kesintiye uğratır. Buna rağmen, ölüm korkusunun bireyin otantik bir yaşam sürme arayışını tetikleyebilmektedir. J. P. Sartre, insanın ölümden kaçamayacağını ancak ölümle olan ilişkisini özgür seçimleriyle şekillendirebileceğini ifade eder. İnsanın varoluşsal anlam arayışına odaklanır ve yaşamın değerini bireysel sorumluluk ve özgürlük çerçevesinde yeniden tanımlar. J. P. Sartre Varlık ve Hiçlik eserinde insanın ontolojik yapısını derinlikli şekilde ele almıştır. J. P. Sartre felsefesinde ölüm insanda kaygı ve bulantı uyandıran, insanın olanaklarını yok eden absürt bir durum olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmada J. P. Sartre felsefesinde “kendisi için varlık”ın olanaklarının sonu olarak gördüğü ölüme bakış açısı ele alınmıştır.
Keywords
Abstract
The problem of death occupies a central position in the history of philosophy, reflecting its status as an inescapable reality of human existence. As beings acutely aware of their finitude, humans are confronted with the anxiety and fear that this awareness inevitably brings. The recognition of life’s eventual end, the severance from existence, and the annihilation of individual being elevate death to a fundamental concern. Beyond being one of humanity’s oldest preoccupations, death provides profound insights into the meaning and significance of human existence. Philosophers throughout history have examined the nature of death, its implications for the individual, and the intricate relationship between life and death.
Jean-Paul Sartre, a leading figure in existential philosophy, addresses the issue of death through its connection to individual freedom and existence. For Sartre, death represents a phenomenon of "nothingness" that disrupts the individual's efforts to transcend their own existence. However, he argues that the fear of death can serve as a catalyst for pursuing an authentic life. While Sartre acknowledges the inevitability of death, he emphasizes that individuals can define their relationship with it through free choices. His philosophy centers on humanity’s existential quest for meaning, reinterpreting the value of life within the frameworks of personal responsibility and freedom. In his seminal work, Being and Nothingness, Sartre offers a profound analysis of the ontological structure of human existence. Within this framework, death is portrayed as an absurd and unsettling condition that extinguishes human potential while evoking profound anxiety and existential nausea.This study examines Sartre's philosophical perspective on death, which he regards as the ultimate limitation of the possibilities inherent in the "being-for-itself."
